Εξωτικά νησάκια με ελάχιστους κατοίκους, αλλά εκατομμύρια από τα σκουπίδια μας

Όταν μια θαλάσσια βιολόγος από την Αυστραλία ταξίδεψε σε μια απομακρυσμένη συστάδα νησιών στον Ινδικό Ωκεανό για να δει πόσα πλαστικά απορρίμματα είχαν ξεβραστεί στις παραλίες, ανακάλυψε αρκετά.

Ορισμένα μόνο από τα ευρήματα της Τζένιφερ Λάβερς, από το Πανεπιστήμιο της Τασμανίας, ήταν: 373.000 οδοντόβουρτσες και 975.000 υποδήματα, κυρίως σαγιονάρες.

Τα Νησιά Κόκος έχουν έκταση λιγότερο από 15 τετραγωνικά χιλιόμετρα και βρίσκονται 2.000 χιλιόμετρα μακριά από τις βόρειες ακτές της Αυστραλίας. Ήταν ένα καλό μέρος για να μετρηθεί η πλαστική ρύπανση καθώς είναι πρακτικά ακατοίκητα, με περίπου 600 κατοίκους να ζουν μόνο στα 2 από τα 27 νησιά. Αυτό σημαίνει πως τα απορρίμματα δεν θα ήταν τοπικής προέλευσης, αλλά θα είχαν φτάσει εκεί με την θάλασσα.

Η Λάβερς έμεινε απλώς εμβρόντητη.

«Υπολογίζουμε πως περισσότερα από 414 εκατομμύρια κομμάτια πλαστικού βρίσκονται αυτή την στιγμή στα νησιά, με εκτιμώμενο βάρος 238 τόνους», ανέφερε.

Το σύμπλεγμα αποτελείται από 27 νησιά, τα περισσότερα εκ των οποίων δεν ξεπερνούν τα μερικά στρέμματα σε μέγεθος. Η ερευνητική ομάδα της Λάβερς μελέτησε τα επτά από αυτά, χωρίζοντας τις παραλίες σε διακριτούς τομείς και μετρώντας τα πλαστικά σε κάθε τομέα. Στη συνέχεια χρησιμοποιώντας μαθηματικά υπολόγισαν τον συνολικό αριθμό πλαστικών απορριμάτων σε όλα τα νησιά.

Όμως η Λάβερς δεν ερεύνησε μόνο την επιφάνεια, έσκαψε σε βάθος 10 εκατοστών για να βρει πόσα πλαστικά βρίσκονται θαμμένα. «Το εκπληκτικό είναι πως όσο πιο βαθιά σκάβαμε, τόσο περισσότερα πλαστικά βρίσκαμε», ανέφερε. «Αυτό που συμβαίνει είναι πως ο ήλιος διαλύει τα πλαστικά στην επιφάνεια και στη συνέχεια τα κύματα τα σπάνε σε μικρά κομματάκια και τα θάβουν μέσα στην άμμο. Αυτά τα μικρά κομμάτια, σε μέγεθος μπουκιάς, είναι που τρώνε τα ψάρια, τα καλαμάρια, τα πουλιά και οι χελώνες».

Στην πραγματικότητα, τα περισσότερα πλαστικά βρίσκονταν κάτω από την επιφάνεια. Σύμφωνα με τη Λάβερς, περίπου 380 εκατομμύρια κομμάτια πλαστικού βρίσκονταν θαμμένα κάτω από την επιφάνεια. Όμως δεν θα μείνουν εκεί για πάντα. Τελικά, παλίρροιες και καταιγίδες θα τα μεταφέρουν μέσα στη θάλασσα.

Η έρευνα της Λάβερς και της ομάδας της δημοσιεύεται στο Scientific Reports.

Αρχίζει να γίνεται ξεκάθαρο πως κανένα μέρος στη γη δεν είναι πλέον απρόσβλητο από την πλαστική ρύπανση. Σύμφωνα με την Τσέλσι Ρόχμαν, περιβαλλοντολόγο στο Πανεπιστήμιο του Τορόντο που μελετά τα μικροπλαστικά, η πλαστική ρύπανση βρίσκεται παντού. Απλώς, διαφορετικά μέρη έχουν διαφορετικά είδη πλαστικού.

Οι ωκεανοί και οι θάλασσες δεν απειλούνται μόνο από τα πλαστικά, όμως με δεδομένο ότι το 80% της ρύπανσης είναι πλαστικά, γίνεται σαφές ότι εκεί είναι που πρέπει να στρέψουμε την προσοχή μας, πρώτα απ’ όλα.

Τι μπορούμε να κάνουμε;
Προφανώς, να περιορίσουμε πολύ – αν όχι να καταργήσουμε τελείως – την κακιά συνήθεια των πλαστικών μιας χρήσης.

Σύμφωνα με την Greenpeace, καθημερινά στην Ελλάδα σερβίρονται περίπου 1.000.000 πλαστικά ποτήρια, μόνο για καφέ! Πριν την εφαρμογή του περιβαλλοντικού τέλους, οι καταναλωτές χρησιμοποιούσαν ετησίως 4,3 δις πλαστικές σακούλες, 2 δις πλαστικά μπουκάλια νερού και αναψυκτικών και 300 εκατομμύρια πλαστικά ποτήρια για καφέ. Σύμφωνα με εκτιμήσεις, 40 τόνοι πλαστικού καταλήγουν στο φυσικό περιβάλλον, κάθε μέρα.

Με πληροφορίες από npr.org