Εξηγώντας τον βιγκανισμό σε παιδιά

Για ένα παιδί, τα ζώα δεν διαχωρίζονται σε κατηγορίες όπως η γάτα που είναι φίλη μας, το γουρούνι που θα γίνει μπέικον και η αλεπού που θα γίνει παλτό. Τα παιδιά έχουν μια μαγική σχέση με τα ζώα από πολύ μικρή ηλικία, ακόμη και αν πρόκειται για φανταστικά ζώα όπως ο ροζ μονόκερος που ζει πάνω σε ένα σύννεφο από ζάχαρη.

Τα βίγκαν παιδάκια θα έρθουν μοιραία και νομοτελειακά αντιμέτωπα με την απορία του πώς μπορούν κάποιοι άνθρωποι να σκοτώνουν και να τρώνε ζώα και τότε, ως γονείς, έχουμε το χρέος να μπορέσουμε να χειριστούμε αυτές τις καταστάσεις με τον σωστό τρόπο.

Δυστυχώς, δεν είναι πάντα εύκολο. Ειδικότερα όταν είναι νήπια, όταν οι παρέες τους είναι παιδάκια που τρώνε τοστ με ζαμπόν και τυρί ή πρέπει να παραβρεθούν σε κάποιο πάρτι με μια όμορφη χρωματιστή τούρτα που περιέχει αβγά και γάλα.

Ο στόχος μας είναι, φυσικά, να εξηγήσουμε και όχι να απαγορέψουμε. Ένα βίγκαν παιδί μεγαλώνει εξ ορισμού σε περιβάλλον ειλικρίνειας. Ο ρόλος μας είναι να διδάσκουμε και όχι να ελέγχουμε.

Να είστε ειλικρινείς
Όχι, δεν χρειάζεται να καθίσετε να δείτε μαζί το Earthlings και να εξασφαλίσετε 15 χρόνια ψυχοθεραπείας στο παιδί σας. Απλά πείτε τους ότι μερικοί άνθρωποι δεν βλέπουν τα ζώα όπως εμείς. Πείτε τους ότι για ένα πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα οι άνθρωποι έτρωγαν ζώα, όπως το λιοντάρι τρώει την ζέβρα, όμως τώρα έχουμε σούπερ μάρκετ όπου βρίσκουμε άφθονο φαγητό και δεν υπάρχει λόγος να πληγώνουμε τα ζώα. Αντίθετα, μπορούμε να είμαστε φίλοι μαζί τους και να τρώμε τα αγαπημένα μας λαχανικά και φρούτα. Εξηγείστε τους τι ακριβώς είναι το αυγό. Ανάλογα με την ηλικία τους, μπορείτε να κάνετε και αστεία με αυτό, π.χ. «αμάν, αυτοί τρώνε κάτι που βγήκε από τον πισινό μιας κότας!». Βοηθήστε τα παιδιά να καταλάβουν, αντί να τους απαγορεύετε να φάνε κάτι. Δεν θα θέλουν έτσι κι αλλιώς να το φάνε, όταν γνωρίζουν τι είναι και πώς το παίρνουμε.

Βοηθήστε τα να κάνουν την σύνδεση
Ορισμένες βίγκαν οικογένειες έχουν την τύχη να διαθέτουν τον απαραίτητο χώρο για να φιλοξενούν διασωσμένα ζώα, όπως κοτούλες ή αρνάκια. Τα παιδιά ταΐζουν τα ζώα και συνδέονται μαζί τους, τούς μιλούν και φυσικά αναπτύσσουν συναισθηματικούς δεσμούς. Αν εσείς δεν έχετε την ίδια τύχη, επισκεφτείτε με τα παιδιά σας κάποιο καταφύγιο. Μάθετε τα ονόματα των ζώων, ζητήστε να σας ενημερώσουν για την ιστορία τους και το πώς έφτασαν εκεί. Εξηγήστε στα παιδιά με τρόπο κατάλληλο για την ηλικία τους, πως αυτά τα ζώα που βλέπουν εκεί πρέπει να τα σκοτώνουμε προκειμένου οι άνθρωποι να τα τρώνε. Πείτε τους ότι τα ζώα αυτά έχουν όνομα, προσωπικότητα, οικογένειες και συναισθήματα και το σώμα τους δεν είναι απλώς προϊόν μέσα σε ένα κουτί ή σελοφάν. Ακόμη κι αν δεν υπάρχει κάποιο καταφύγιο στην περιοχή σας, επισκεφτείτε ένα μέρος όπου τα ζώα είναι υποδουλωμένα, όπως κάποια φάρμα, τοπικό εκτροφείο, ακόμη και την αυλή του χωριού. Πρόκειται για μια σταδιακή, χρονοβόρα διαδικασία. Μην προσπαθείτε να το κάνετε σε μια μέρα. Σημασία έχει τα παιδιά σας να βρίσκονται σε τακτική επαφή με την φύση και τα ζώα και να μπορούν να δένονται μαζί τους.

Να γνωρίζετε πού απευθύνεστε
Το να εξηγήσεις τον βιγκανισμό σε ένα τετράχρονο είναι τελείως διαφορετικό από το να εξηγήσεις τον βιγκανισμό σε ένα δεκάχρονο. Εάν λέγαμε όλη την αλήθεια για τον κόσμο σε ένα νήπιο, το επόμενο πρωί θα ήταν ένα διαφορετικό παιδί, πιθανώς με σοβαρά ψυχικά τραύματα. Να είστε ήρεμοι, ήπιοι – δεν κερδίζουμε τίποτα με την στυγνή αποκάλυψη της ωμής αλήθειας σε μικρά παιδάκια. Όπως ελέγχουμε το περιεχόμενο που βλέπουν τα παιδιά στο YouΤube, ανάλογα με την ηλικία τους, έτσι επιλέγουμε και τα πράγματα για τα οποία θα τους μιλήσουμε σε σχέση με τον βιγκανισμό. Σκοπός μας είναι να είμαστε ειλικρινείς, αλλά πρέπει να το κάνουμε με τον σωστό τρόπο ανάλογα με την ηλικία τους και φυσικά ανάλογα με την ιδιαίτερη προσωπικότητα του καθενός.

Υπάρχουν βίντεο φτιαγμένα από την ακτιβίστρια Emily, που έχουν σχεδιαστεί ειδικά για παιδιά. Μπορείτε να τα βρείτε εδώ. Αν το παιδί σας είναι εξοικειωμένο με την αγγλική γλώσσα, μπορείτε να του προτείνετε να τα παρακολουθήσει. Αν όχι, θα πρέπει να περιμένετε έως ότου μπορεί να καταλάβει αγγλικά ή να διαβάζει υπότιτλους.

Χρησιμοποιείστε βιβλία και κινούμενα σχέδια
Σε παλιότερο άρθρο μας δημοσιεύσαμε μερικές παιδικές ταινίες που μεταφέρουν το βίγκαν μήνυμα στα παιδιά. Εκτός από αυτές υπάρχουν φυσικά κι άλλες. Αξιολογήστε τις παιδικές σειρές και ταινίες, βρείτε υλικό που μπορεί να βοηθήσει το παιδί σας να καταλάβει την αδικία και το πρόβλημα που υπάρχει με τα ζώα.

Στο εμπόριο υπάρχουν επίσης βιβλία ειδικά γραμμένα για παιδιά, που μπορούν μέσα από ιστορίες ή με την μορφή παραμυθιών να εξηγήσουν στα παιδιά τι συμβαίνει με τα ζώα. Προσφάτως, τέτοια βιβλία κυκλοφορούν και στην ελληνική γλώσσα.

Να είστε υποστηρικτικοί
Τα παιδιά σας δεν ζουν σε μια γυάλινη, απομονωμένη σφαίρα. Αργά ή γρήγορα θα συνειδητοποιήσουν ότι οι περισσότεροι άνθρωποι γύρω τους τρώνε ζώα, φοράνε ζώα και διασκεδάζουν με ζώα. Το μήνυμα του βιγκανισμού μπορεί να τους προκαλεί σύγχυση, ειδικά αν μέλη της οικογένειάς σας τρώνε ζώα. Το τελευταία πράγμα που θέλετε είναι παιδιά μπερδεμένα, τρομοκρατημένα ή εξοργισμένα γι’ αυτό, φροντίστε εγκαίρως να έχετε κάνει μαζί τους την απαραίτητη προετοιμασία. Ο σκοπός σας δεν είναι το παιδί σας να μισεί τους ανθρώπους γύρω του και ειδικά τους φίλους του, αλλά να αντιληφθεί ότι η οικογένειά σας έχει επιλέξει έναν διαφορετικό τρόπο ζωής και ότι, ως ενήλικες, προσπαθούμε να μιλήσουμε και σε άλλους ανθρώπους για τα δεινά των ζώων χωρίς όμως να γινόμαστε επιθετικοί.

Στηρίξτε το παιδί σας όταν έρχεται σε επαφή με ανθρώπους που, για παράδειγμα, τρώνε κρέας ή φοράνε δερμάτινα ρούχα. Εξηγήστε τους ότι δεν είναι απαραίτητα κακοί άνθρωποι, απλώς δεν έχουν κάνει τις ίδιες επιλογές με εμάς και ίσως μια μέρα να μπορέσουν κι αυτοί να καταλάβουν.

Τέλος, μην ξεχνάτε την αξία που έχουν οι παρέες. Αν μπορείτε, βρείτε κι άλλες βίγκαν οικογένειες στην περιοχή σας. Αναπτύξτε σχέσεις, περάστε χρόνο μαζί και γίνετε φίλοι, ειδικά αν έχουν παιδιά σε κοντινή ηλικία με τα δικά σας. Είναι σημαντικό για τα παιδιά να έχουν φίλους που μεγαλώνουν με τον ίδιο τρόπο και πιστεύουν στις ίδιες αξίες, χωρίς βέβαια αυτό να σημαίνει ότι δεν είναι χρέος μας να μάθουμε στα παιδιά μας να συνυπάρχουν με όλους, όσο διαφορετικοί κι αν είναι από εμάς.