Ω, είσαι βίγκαν; Τι σου λείπει περισσότερο;

Μια ερώτηση που μου κάνουν πολύ συχνά φίλοι και γνωστοί, όταν μαθαίνουν πως είμαι βίγκαν, είναι «τι σου λείπει περισσότερο;». Περιστασιακά, μπορεί να με ρωτήσουν γιατί έγινα βίγκαν ή αν έχασα βάρος, αλλά οι περισσότεροι άνθρωποι θέλουν να μάθουν τι μου λείπει από την προ-βίγκαν ζωή μου.

Όσοι με γνωρίζουν πολλά χρόνια προφανώς ξέρουν καλά πόσο μου άρεσε το τηγανητό κοτόπουλο, η καρμπονάρα, οι μπριζόλες και η σοκολάτα, κι έτσι μπορώ να καταλάβω τον λόγο που απορούν για το πώς κάποιος πηγαίνει από το να τρώει γουρούνια στο να διαδηλώνει για τα γουρούνια.

Γίνομαι εντελώς ατζαμής όταν προσπαθώ να απαντήσω.

Ως βίγκαν, συνήθως αισθάνομαι μεγάλη πίεση όταν πρέπει να μιλήσω σε παμφάγους με τρόπο ήρεμο, διασκεδαστικό και χαλαρωτικό. Ελπίζω με αυτό το άρθρο να μπορέσω να οργανώσω γραπτώς τις απαντήσεις στο «τι σου λείπει;». Ίσως το βγάλω και σε φυλλάδιο και το μοιράζω σε γάμους και βαφτίσεις. Είναι ήρεμος, διασκεδαστικός και χαλαρωτικός τρόπος αυτός, σωστά; ΣΩΣΤΑ;;!

Συνήθως, αυτό που απαντάω είναι: «Εμ, βασικά, λατρεύω να είμαι βίγκαν και είμαι ενθουσιασμένος με αυτά που δεν μου λείπουν», ή: «Όχι πολλά, αλήθεια – Περιστασιακά μπορεί να μου λείψει η σοκολάτα αλλά υπάρχουν πολλές επιλογές σε βίγκαν σοκολάτα εκεί έξω που γίνονται όλο και καλύτερες». Μερικές φορές μπορεί να πω ότι «Νόμιζα πως θα μου λείψει το τυρί, αλλά μετά ένας βίγκαν φίλος μου είχε πει πως δεν του λείπει και σκέφτηκα ότι είναι μεγάλος ψεύτης».

Τις περισσότερες φορές, οι άνθρωποι επανέρχονται με νέες ερωτήσεις αφού πάρουν την απάντησή τους. Ερωτήσεις του τύπου «εντάξει, αλλά τί γίνεται με το χαλούμι;» που συνήθως ακολουθούνται από βαθυστόχαστες τοποθετήσεις σχετικά με την ευκολία προμήθειας των συνηθισμένων υλικών μαγειρικής.

Η αψεγάδιαστη C. J. Cregg στην σειρά Δυτική Πτέρυγα είχε πει, «Αν δεν σου αρέσει αυτό που σε ρωτούν, δεν αποδέχεσαι την υπόθεση της ερώτησης» και συχνά ένα μέρος του εαυτού μου θέλει να ανταπαντήσει στην υποτιθέμενη ερώτηση: «Τι θα έλειπε σε ΕΣΕΝΑ αν γινόσουν βίγκαν;».

Μιλώντας με ειλικρίνεια, μπορώ να πω ότι μερικές φορές, καθώς περπατάω στους διαδρόμους του σούπερ μάρκετ και περνάω μέσα από τις μυρωδιές του ψητού κοτόπουλου, αισθάνομαι το στομάχι μου να χοροπηδάει και το στόμα μου να γεμίζει σάλια. Μερικές φορές βλέπω τα σοκολατάκια με πραλίνα και φιστίκια που φέρνει η γυναίκα μου πάνω στο τραπέζι της κουζίνας και τα φαντάζομαι να λιώνουν στο στόμα μου. Κάποιες φορές, πάλι, θυμάμαι πόσο μου άρεσε να τρώω εκείνη την πίτσα που ήταν τίγκα στην λιωμένη, ζουμερή μοτσαρέλα. Περιστασιακά, μπορεί να μου λείψει ένα μεγάλο μίλκσεϊκ και τηγανητές πατάτες με λιωμένο τυρί. Μου προκαλεί θλίψη το γεγονός ότι ως ζευγάρι μερικές φορές τρώμε ξεχωριστά, έτσι ώστε ο καθένας από εμάς να φάει αυτό που θέλει χωρίς συμβιβασμούς.

ΟΜΩΣ, δεν είναι και σαν να χάνω την όρασή μου. Δεν είναι σαν να είμαι σε μια αυστηρή δίαιτα απώλειας βάρους, όπου θα ένιωθα συνεχώς πείνα και ενοχές. Δεν είναι σαν να μου δώσανε ένα ακριβό γυαλιστερό μετάλλιο και μετά μου το πήραν πίσω όταν δεν κοιτούσα.

Με κατακλύζουν πολύ περισσότερο τα αισθήματα για αυτά που έχω κερδίσει. Νιώθω το σώμα μου ελαφρύ, δυνατό και υγιές. Όταν βλέπω στην τηλεόραση ειδήσεις σχετικά με την αποψίλωση του Αμαζόνιου, την εξαφάνιση των κοραλλιών ή την δηλητηρίαση λιμνών και ποταμιών, δεν κουνάω πλέον υποκριτικά το κεφάλι μου πίνοντας ουίσκι και λέγοντας «πωπω ρε φίλε», αλλά γνωρίζω πως κάθε μέρα κάνω μικρές αλλά ουσιώδεις αλλαγές για έναν καλύτερο πλανήτη.

Κάποτε είχαν κάνει την ίδια ερώτηση στον Joaquin Phoenix και απάντησε, «Η πίστη μου στην ανθρωπότητα». Ναι. Αυτό ακριβώς. Το πιο δύσκολο πράγμα στο να είσαι βίγκαν, είναι το γεγονός ότι δεν μπορείς πλέον να βλέπεις την ανθρωπότητα με αγάπη και ελπίδα.

Η βίγκαν διατροφή γίνεται όλο και καλύτερη καθώς περνάει ο καιρός. Ανοίγουν συνεχώς νέα βίγκαν εστιατόρια με γκουρμέ φαγητό, τα σούπερ μάρκετ εμπλουτίζουν καθημερινά την γκάμα τους με φυτοφαγικές επιλογές. Όλο και περισσότεροι άνθρωποι συνειδητοποιούν τις περιβαλλοντικές καταστροφές που λαμβάνουν χώρα σε κάθε γωνιά του κόσμου.

Το να κατανοήσεις ότι πίσω από έναν απλό καπουτσίνο κρύβονται βασανιστήρια και πόνος, είναι σπαρακτικό. Το να κατανοήσεις ότι το μπέικον που ρίχνει άφθονο στην πίτσα σου ο εντυπωσιακός σεφ είναι προϊόν βασανισμού και βαρβαρότητας, είναι τρομακτικό. Το να κατανοήσεις ότι κάθε φορά που κάποιος αγοράζει έναν σκύλο, ένας άλλος σκύλος σε κάποιο καταφύγιο θανατώνεται, είναι θλιβερό.

Την πρώτη φορά που άνοιξα τα μάτια μου στην βαναυσότητα που υφίστανται τα ζώα γύρω μου, η πρώτη μου αντίδραση ήταν να προσπαθήσω να τα ξανακλείσω. Όταν κατάλαβα τι πραγματικά συμβαίνει μέσα στα σφαγεία, ήθελα να ουρλιάξω.

Ποιος μας «πούλησε» αυτό το ψέμα, ότι το να τρως κρέας, αυγά και γαλακτοκομικά είναι ανθρώπινο;

Είναι μια πελώρια ανοησία. Αυτά τα τρόφιμα είναι σίγουρα νόστιμα – δεν μπορώ να το αρνηθώ – αλλά ανθρώπινο; Αν είναι ανθρώπινο, θα ήθελες να συμβεί στην γάτα σου ή στον σκύλο σου; Θα άλλαζες θέση με ένα γουρούνι – είτε σε βιομηχανική μονάδα είτε σε βιολογική φάρμα; Και να ζήσεις την πολύ σύντομη ζωή σου πίσω από κάγκελα, πριν σε οδηγήσουν με κλωτσιές και ηλεκτροσόκ σε ένα σφαγείο; ΟΧΙ ΒΕΒΑΙΑ. Άσε με ήσυχο. Τι βλακείες μου λες;

Γιατί να αγαπάμε ορισμένα ζώα και να συμπεριφερόμαστε σε κάποια άλλα σαν να είναι σκουπίδια; Και, σε κάποιες περιπτώσεις, να τα ταΐζουμε σκουπίδια;

Οπότε, ναι. Στην αρχή μου έλειπαν πράγματα. Μου έλειπε η άγνοια. Αυτή η όμορφη, ευχάριστη, άνετη άγνοια. Ο μύθος που μου επέτρεπε να υποκρίνομαι ότι μπορώ να αγαπάω τα ζώα, την ίδια στιγμή που έτρωγα κάποια από αυτά. Ο τρόπος που απολάμβανα τη ζωή μου, τρώγοντας ό,τι ήθελα, όποτε ήθελα, χωρίς καμία συνέπεια.

Μερικοί άνθρωποι, όταν μαθαίνουν πως είμαι βίγκαν, με αποκαλούν «αυτάρεσκο». Αισθάνομαι ότι αυτό είναι το μόνο πράγμα που δεν είμαι. Νιώθω τρομοκρατημένος βλέποντας τον κόσμο που ζω. Την οργιάζουσα βαναυσότητα, την απληστία, τα σκουπίδια. Τις ζωές που αφαιρούμε με πλήρη απάθεια. Αυτάρεσκος; Πληγωμένος, θα έλεγα. Και θυμωμένος. Θα είμαι αυτάρεσκος όταν όλα αυτά σταματήσουν να συμβαίνουν.

Υπάρχει κάτι που μπορούμε ΟΛΟΙ να κάνουμε για να σταματήσουν να συμβαίνουν. Είναι απλό, είναι εύκολο, είναι καλό για την υγεία και είναι νόστιμο. Ναι, να γίνουμε βίγκαν! Σίγουρα, ίσως κάποιες φορές σου λείπει το ζαμπόν. Ίσως νοσταλγήσεις την σοκολάτα γάλακτος. Αλλά θα νιώθεις απείρως καλύτερα, ξέροντας ότι βρίσκεσαι στην σωστή πλευρά της Ιστορίας, ζώντας με συμπόνοια και σεβασμό απέναντι στο σπάνιο και μεγαλοπρεπές φαινόμενο της ζωής.

 
Πηγή