Οι κίνδυνοι υγείας σε όσους εργάζονται με κρέας

Πολλές έρευνες έχουν διαπιστώσει πως όσοι εργάζονται σε μονάδες επεξεργασίας «κρέατος» συχνά νοσούν από απαίσιες ασθένειες και, σε αντίθεση με ό,τι πιστεύαμε παλιότερα, αυτό δεν οφείλεται (μόνο) σε παράσιτα των ζώων.

Μπορεί το «κρέας» να είναι υπεύθυνο για τα αυτοάνοσα νοσήματα; Καταναλώνοντας οργανισμούς που ανήκουν στο ίδιο βασίλειο με το δικό μας, το ανοσοποιητικό μας σύστημα μπορεί να αναγνωρίσει την ίδια μας τη σάρκα ως ξένο αντικείμενο.

Παρότι η θνησιμότητα των εργατών σφαγείων που έρχονται σε επαφή με πουλερικά φαίνεται πως είναι μεγάλη, αυξημένος κίνδυνος θανάτου από καρκίνο φαίνεται πως υπάρχει και για άλλους εργάτες σφαγείων. Αυτή η έρευνα πηγαίνει δεκαετίες πίσω και δείχνει αυξημένο κίνδυνο καρκίνου σε χασάπηδες, σφαγείς και όσους εργάζονται σε εγκαταστάσεις επεξεργασίας «κρέατος».

Ο αυξημένος κίνδυνος των εργατών της κρεατοβιομηχανίας για ανάπτυξη καρκίνου ή θάνατο από καρκίνο «ίσως συνδέεται με ιούς που μεταδίδονται από ζώα σε ανθρώπους ή αντιγονική διέγερση μέσω της χρόνιας έκθεσης σε ζωική πρωτεΐνη». Αυτή η έκθεση σε καρκινογόνους ιούς θα μπορούσε επίσης να εξηγήσει και το γιατί όσοι τρώνε «κρέας» έχουν μεγαλύτερα ποσοστά προσβολών από καρκίνους. Υπάρχει ακόμη ένας ρετροϊός που σχετίζεται με καρκινικούς όγκους σε ψάρια, ο οποίος έχει θεωρηθεί ως αιτία για την αύξηση των ποσοστών καρκίνου σε όσους εργάζονται με θαλασσινά.

Όσοι μεγαλώνουν έχοντας άμεση επαφή με εγκαταστάσεις κτηνοτροφίας, έχουν μεγαλύτερο ρίσκο για καρκίνο του αίματος – λέμφωνα και λευχαιμία. Ακόμη χειρότερα είναι τα πράγματα για όσους μεγαλώνουν σε πτηνοτροφικές μονάδες. Η κατανάλωση ενός τετάρτου στήθους κοτόπουλου καθημερινά, έχει συσχετιστεί με διπλασιασμό ή τριπλασιασμό αυτών των ειδών καρκίνων.

Οι ερευνητές αρχίζουν τώρα τελευταία και καταλήγουν σε συμπεράσματα, συνδέοντας τα γεγονότα. Τα υψηλά επίπεδα αντισωμάτων για τους ιούς της λεύκωσης και του σαρκώματος στους εργάτες που δουλεύουν με πουλερικά, υποδεικνύουν μολυσματική έκθεση σε αυτούς τους καρκινογενείς ιους. Μάλιστα τα υψηλότερα επίπεδα δεν βρέθηκαν στους σφαγείς ή ξεκοιλιαστές ή σε όσους κρεμούν τα ζωντανά πουλιά, αλλά σε όσους εργάζονται στο τελευταίο στάδιο της παραγωγής, κόβοντας απλώς σε κομμάτια το τελικό προϊόν.

Σε μια προσπάθεια να γίνει συσχέτιση μεταξύ ασθενειών και είδους «κρέατος», οι ερευνητές χώρισαν τους εργάτες σφαγής και τους εργάτες επεξεργασίας σε μονάδες γουρουνιών. Το κύριο εύρημα σε αυτή την μελέτη, που δεν βρέθηκε στην επεξεργασία αγελάδων και αρνιών, ήταν οι ιδιαίτερα αυξημένοι θάνατοι «από γεροντικές συνθήκες, όπως η νόσος του Alzheimer».

Αν νομίζετε ότι η δουλειά σας είναι άσχημη, ίσως πρέπει να μάθετε για το «τραπέζι με το κεφάλι». Δεν ακούγεται και τόσο κακό, μέχρι να μάθεις ότι αυτό είναι ένα τραπέζι στο οποίο «μέσω αχαλίνωτης χρήσης πεπιεσμένου αέρα για την μέγιστη εξόρυξη μαλακού ιστού», αφαιρούν τους εγκέφαλους γουρουνιών. Σε μια έρευνα, οι ερευνητές σημείωσαν ότι καθώς η ταχύτητα της γραμμής παραγωγής αυξάνεται, «οι εργάτες ανέφεραν ότι δεν προλάβαιναν να τοποθετήσουν τα κρανία στην συσκευή πριν λειτουργήσει ο πεπιεσμένος αέρας, κάτι που προκαλούσε μεγαλύτερο πιτσίλισμα εγκεφαλικών ιστών». Αυτή η «ομίχλη εγκεφάλου» φάνηκε ως ύποπτη αιτία για τις δεκάδες περιπτώσεις νευρολογικών νόσων σε εργαζόμενους, που ξεκινούσαν με ήπια συμπτώματα όπως πόνο και τσούξιμο, στη συνέχεια δυσκολία στο περπάτημα και κατέληγαν τόσο άσχημες που οι γιατροί έπρεπε να βάλουν τους ασθενείς σε κώμα για έξι μήνες λόγω των αδυσώπητων επιληπτικών κρίσεων.

Αρχικά, οι ερευνητές πίστευαν πως πρόκειται για κάποιο παράσιτο του εγκεφάλου, όμως σήμερα είναι γνωστό πως είναι ένα αυτο-άνοσο, το οποίο ενεργοποιείται κατά την έκθεση σε αερολυμένο εγκέφαλο. Ένας παρόμοιος μηχανισμός είναι υπεύθυνος για την δημιουργία φλεγμονώδους αρθρίτιδας, μέσω ζωικής πρωτεΐνης, σε όσους τρώνε κρέας. Τρώγοντας ζώα που ανήκουν στο ίδιο βασίλειο με εμάς, εκτιθόμαστε όχι μόνο στις ασθένειές τους, αλλά και σε ιστούς που το σώμα μας μπορεί να θεωρήσει ως δικούς του.

Τρώγοντας τροφές εκτός του δικού μας βασιλείου, άρα φυτικές τροφές, μπορούμε να είμαστε σίγουροι ότι θα αποφύγουμε κάτι τέτοιο, αφού, για παράδειγμα, η αυτοάνοση νόσος πολυριζονευροπάθειας δεν μπορεί ποτέ να οφείλεται σε ένα μαρούλι.

Πηγή