Γιατί οι βίγκαν δεν φοράνε μάλλινα;

Ένα χουχούλιασμα μέσα σε μάλλινες κουβέρτες και πουλόβερ, τις κρύες νύχτες του χειμώνα, αποτελεί μια γνώριμη εμπειρία για την πλειοψηφία του κόσμου και σίγουρα ελάχιστοι σκέφτονται πώς έφτασε αυτό το μαλλί στα χέρια μας. Εκτός από τους βίγκαν.

Εύκολα καταλαβαίνει κανείς τη βία πίσω από το «κρέας», τα γαλακτοκομικά προϊόντα ή τις ταυρομαχίες. Ακόμα και για ορισμένα είδη ρουχισμού, η βία είναι προφανής. Το δέρμα, για παράδειγμα, προφανώς προϋποθέτει την θανάτωση ζώων. Αλλά το μαλλί; Για τον Θεό, γιατί οι βίγκαν δεν φοράνε μάλλινα;

Για άλλη μια φορά, οι βίγκαν δεν φοράνε μάλλινα επειδή αυτά αποτελούν προϊόν εκμετάλλευσης.

Όμως το θέμα με τα μάλλινα είναι λίγο διαφορετικό από τα υπόλοιπα ζωικά προϊόντα επειδή, όπως πιστεύουν οι περισσότεροι άνθρωποι, το κούρεμα του μαλλιού των προβάτων δεν προκαλεί καμία βλάβη whatsoever, το ζώο δεν βασανίζεται, δεν ενδιαφέρεται για την απώλεια του μαλλιού του και, ίσως, του κάνει και καλό που το απαλλάσσουμε από τόση τρίχα.

Ας δούμε όμως κατά πόσο κάτι τέτοιο ισχύει.

Πρώτα απ’ όλα, η παραγωγή μαλλιού είναι βιομηχανία. Αν έχεις ένα πρόβατο στο σπίτι σου και το κουρεύεις την ‘Ανοιξη με φροντίδα και αγάπη, θα διαφωνήσεις, αλλά δυστυχώς αποτελείς την αμελητέα εξαίρεση. Διότι το μαλλί που κυκλοφορεί στο εμπόριο προέρχεται από την βιομηχανία.

Τα πρόβατα για την παραγωγή μαλλιού δεν χαίρουν κάποιας ιδιαίτερης αντιμετώπισης, ούτε αποτελούν την εξαίρεση στον κανόνα της εκμετάλλευσης και της εμπορευματοποίησης των ζώων. Δεν είναι δηλαδή τα «τυχερά» ζώα. Τα πρόβατα αυτά, όπως και τα γουρούνια, οι αγελάδες, οι κότες και κάθε άλλο ζώο εκτροφής, είναι εμπορεύματα. Η βιομηχανία τα αντιμετωπίζει ως μηχανήματα παραγωγής μαλλιού, οικονομικές μονάδες, κεφάλαιο.

Για να έχουμε σωστή άποψη επί του θέματος, θα πρέπει πρώτα απ’ όλα να δούμε πώς γίνεται το κούρεμα αυτών των ζώων. Μια τέτοια διαδικασία, τυπικά μοιάζει με την παρακάτω:

Το πρώτο που παρατηρούμε είναι αίματα. Επειδή όλοι μας κουρευόμαστε, άντρες και γυναίκες, νομίζω πως είναι ασφαλές να μιλήσω εκ μέρους όλων των ανθρώπων και να πω ότι, κανονικά, το κούρεμα είναι ανώδυνο και δεν θα ‘πρεπε να περιλαμβάνει αίμα.

Είναι σημαντικό να καταλάβουμε ότι το κούρεμα των ζώων δεν είναι μια μεμονωμένη διαδικασία. Δεν μπορεί να είναι, εκ των πραγμάτων. Επίσης δεν είναι ούτε ήρεμη διαδικασία. Το κούρεμα γίνεται με γρήγορες, βίαιες κινήσεις προκειμένου οι εργάτες να μπορέσουν να ανταποκριθούν στον φόρτο εργασίας. Αυτό έχει ως λογικό αποτέλεσμα επώδυνα κοψίματα, βίαιο χειρισμό, χτυπήματα και τρομακτική αδιαφορία για την ταλαιπωρία των ζώων. Λόγω της υπερπαραγωγής μαλλιού, που θα αναλυθεί παρακάτω, τα ζώα παρουσιάζουν επίσης διάφορες μολύνσεις οι οποίες συνήθως αντιμετωπίζονται κόβοντας μέρη του σώματος του ζώου έτσι απλά, με ένα μαχαίρι ή ψαλίδι. Χωρίς αναισθησία, χωρίς δεύτερη σκέψη.

Τα πρόβατα για την παραγωγή μαλλιού, μισά εκ των οποίων εκτρέφονται στην Αυστραλία, παρουσιάζουν κάποιες ιδιαιτερότητες που δεν είναι καθόλου προς το συμφέρον τους. Οι απανωτές, επι δεκαετίες, επιλεκτικές διασταυρώσεις, οι γεννετικές τροποποιήσεις και η ειδική διατροφή τους, κάνουν το δέρμα τους να ζαρώνει. Ζαρωμένο δέρμα σημαίνει περισσότερο μαλλί. Το ζαρωμένο δέρμα διατηρεί περισσότερη υγρασία από το κανονικό και προσελκύει μύγες, οι οποίες γεννούν εκεί τα αυγά τους. Οι νεογέννητες κάμπιες ζουν μέσα στις πτυχώσεις του δέρματος και τρέφονται από την σάρκα του ζώου. Είναι προφανώς μια πολύ επώδυνη κατάσταση, την οποία η βιομηχανία αντιμετωπίζει κόβοντας κομμάτια από το σώμα του ζώου, συνήθως χωρίς καμία αναισθησία.

Αυτό απαντάει και στο λογικό ερώτημα “μα, δεν χρειάζονται κούρεμα ούτως ή άλλως;”. Στην πραγματικότητα, όχι. Τα πρόβατα, ζώντας ελεύθερα, δεν χρειάζονται κανένα κούρεμα. Όπως και ο σκύλος σας ή οποιοδήποτε άλλο ζώο, ο οργανισμός τους παράγει τρίχωμα όταν το χρειάζεται (π.χ. τους χειμερινούς μήνες) και αποβάλλει τρίχωμα όταν του είναι περιττό. Κανένα ζώο στη φύση δεν καταντάει από μόνο του μια πελώρια μπάλα από τρίχες, επειδή κάτι τέτοιο θα ήταν παράλογο. Ο μόνος λόγος που συμβαίνει αυτό είναι επειδή οι άνθρωποι έχουν βρει τρόπο να το πετυχαίνουν, φυσικά για το δικό τους όφελος.

Κάτι άλλο που απασχολεί τους βίγκαν, είναι βέβαια ποια ακριβώς είναι η τύχη αυτών των ζώων, εκτός από το μαλλί τους. Ζουν όλη τους ζωή φυσιολογικά, ελεύθερα ή σχεδόν ελεύθερα, δίνοντάς μας απλώς το μαλλί τους;

Αν μάντεψες ότι τα πρόβατα δεν εκτρέφονται μόνο για το μαλλί τους, μπράβο σου.

Ακριβώς όπως η γαλακτοβιομηχανία τροφοδοτεί την κρεατοβιομηχανία με αγελάδες ή αρσενικά μοσχαράκια (που της είναι άχρηστα), η βιομηχανία μαλλιού τροφοδοτεί την κρεατοβιομηχανία με πρόβατα. Τα ζώα που δεν παράγουν πλέον τις τεράστιες ποσότητες μαλλιού που απαιτούμε, στέλνονται χωρίς καμία καθυστέρηση για σφαγή, δίνοντας έτσι επιπλέον κέρδος. Επομένως, η άποψη ότι τα ζώα παραγωγής μαλλιού δεν πεθαίνουν, είναι λάθος. Πεθαίνουν, όπως πεθαίνουν και όλα τους τα αδέρφια που εκτρέφονται για «κρέας», με τη διαφορά ότι τα συγκεκριμένα, πριν πεθάνουν, αντιμετωπίστηκαν ως μηχανές παραγωγής μαλλιού.

Εκτός από το μαλλί των προβάτων, υπάρχουν επίσης και άλλα είδη μαλλιού τα οποία οι βίγκαν δεν επιθυμούν ούτε πάνω τους ούτε μέσα στη ντουλάπα τους. Τα πιο γνωστά είναι το Κασμίρι, που προέρχεται από κατσίκες και το Ανκόρα, που προέρχεται από λαγούς.

Γενικά, ο καλύτερος τρόπος για να είμαστε σίγουροι ότι φοράμε ρούχα που δεν προέρχονται από την εκμετάλλευση ζώων, είναι η επιλογή βαμβακερών ρούχων, ή συνθετικών που δεν περιέχουν ως συστατικό τους το μαλλί.