Γιατί η Συνύπαρξη στηρίζει τον Μήνα Υπερηφάνειας

Ο Ιούνιος αποτελεί παγκοσμίως τον μήνα Υπερηφάνειας, έναν εορτασμό εις μνήμην της περίφημης εξέγερσης του Στόουνγουολ τον Ιούνιο του 1969. Πολλοί θεωρούν τα γεγονότα του Στόουνγουλ ως την σπίθα που άναψε την φωτιά την απελευθέρωσης των γκέι.

Ο μήνας Υπερηφάνειας είναι σύμβολο. Ένα μεγάλο ποσοστό των ανθρώπων της ΛΟΑΤ+ κοινότητας απολαμβάνουν σήμερα τα αυτονόητα δικαιώματα που έχουν όλοι οι υπόλοιποι άνθρωποι – αν και αξίζει να σημειωθεί ότι κατά περίπτωση και τόπο ακόμη και σήμερα πολλοί από αυτούς τους ανθρώπους γίνονται θύματα λεκτικής ή και σωματικής βίας, ρατσισμού και περιθωριοποίησης.

Τον Ιούνιο γιορτάζουμε την ισότητα, την αγάπη και την συντροφικότητα και τιμούμε όλους τους ανθρώπους που εργάζονται – προσωπικά ή συλλογικά – προς τον σκοπό της επικράτησης της ειρήνης και της αγάπης μεταξύ όλων των πλασμάτων της Γης.

Όμως τι σχέση έχουν τα δικαιώματα των μη-ανθρώπινων ζώων με τα προβλήματα των ανθρώπων;
Καμία. Το μαρτύριο των μη-ανθρώπινων ζώων είναι ασύλληπτα μεγαλύτερο και ασύλληπτα πιο σημαντικό. Στον κόσμο μας, εάν είσαι ψάρι, αγελάδα, γουρούνι ή κότα αγωνίζεσαι όχι απλά για να έχεις ένα πολιτικό δικαίωμα, αλλά για την ίδια σου τη ζωή.

Παρότι το μέγεθος της καταπίεσης είναι εντελώς διαφορετικό, οι ποιότητες είναι παρόμοιες. Και όπου υπάρχει καταπίεση, οφείλουμε να κάνουμε κάτι γι’ αυτό.

Ένα μεγάλο ποσοστό σεβαστών ακτιβιστών της βίγκαν κοινότητας είναι γκέι, που προσφέρουν σημαντικό έργο στον αγώνα για την απελευθέρωση των άλλων ζώων.

Σε κάποιες χώρες «εκεί μακριά, που δεν μας νοιάζει» ακόμη και σήμερα μπορεί κάποιο άτομο να ξυλοκοπηθεί, να φυλακιστεί ή ακόμη και να δολοφονηθεί, απλά και μόνο επειδή έχει διαφορετικές σεξουαλικές προτιμήσεις από τους υπόλοιπους.

Το Pride είναι πορνεία και εξευτελισμός.
Οχι. Το Pride είναι γιορτή της αγάπης και της ισότητας. Ορισμένοι επιλέγουν να γιορτάσουν ζωγραφίζοντας ένα μούσμουλο πάνω στα οπίσθιά τους. Άλλοι επιλέγουν να εμφανιστούν με τζιν και πουκάμισο. Το Pride δεν «είναι» κάτι, δεν έχει dress code, ούτε κανόνες συμπεριφοράς. Καθένας εκφράζεται όπως επιθυμεί και αισθάνεται και σίγουρα εμάς δεν μας πέφτει λόγος για αυτό. Ασφαλώς όλοι μας μπορούμε, σε προσωπικό επίπεδο, να διαφωνούμε με επιμέρους συμπεριφορές. Αυτό όμως δεν ακυρώνει ολόκληρη την ΛΟΑΤ+ κοινότητα ως απαράδεκτη.

Όσοι τηρούν σήμερα αρνητική στάση κατά των ΛΟΑΤ+, κατά του Pride, κατά των νόμων που καταργούν τις διακρίσεις, σε τι διαφέρουν από αυτούς που στο παρελθόν αγωνίστηκαν κατά της ισότητας των γυναικών, κατά της δουλείας, κατά της παιδικής εργασίας; Σήμερα ακούμε «μα, δεν είμαστε υποχρεωμένοι να τους βλέπουμε να φιλιούνται στον δρόμο» – τότε ακούγαμε «μα, ας πάνε να ασχοληθούν με τις κατσαρόλες τους, τι δουλειά έχουν να οδηγούν;». Η αλήθεια είναι όμως πως πάντα θα υπάρχουν κάποιοι που αρρωσταίνουν βλέποντας γυναίκες να οδηγούν και πάντα θα υπάρχουν κάποιοι που αρρωσταίνουν βλέποντας γκέι να φιλιούνται. Ποσώς μας ενδιαφέρει. Όσοι αρρωσταίνουν, ας κάτσουν στο σπίτι τους.

Στηρίζουμε τον Μήνα Υπερηφάνειας γιατί πιστεύουμε ότι η ειρήνη ξεκινάει από το πιάτο μας, αλλά τελειώνει στον τρόπο με τον οποίο φερόμαστε στον γείτονα, στον συνάδελφο, συμμαθητή, συμπολίτη μας.

Συνύπαρξη δεν νοείται μόνο μεταξύ ανθρώπινων και μη-ανθρώπινων ζώων. Σε πρώτη φάση θα πρέπει να μάθουμε να συνυπάρχουμε μεταξύ μας. Το είδος μας είναι φημισμένο και εξειδικευμένο στη βια, στην εχθρότητα, στον ρατσισμό, στο μίσος και στις διακρίσεις. Αν θέλουμε να χτίσουμε τον κόσμο μας από την αρχή, θα πρέπει να γκρεμίσουμε όλα αυτά που μας χωρίζουν – είτε πρόκειται για ανθρώπους είτε για άλλα ζώα – και να θέσουμε δύο νέους ακρογωνιαίους λίθους στα θεμέλια του νέου κόσμου:

Την Ηθική και τον Αλληλοσεβασμό.